Mga Pahina

Huwebes, Disyembre 31, 2015

Hinahangaang Manunulat

Hindi ako mahilig magbasa.

Naging bata ako sa panahon na Radyo at Telebisyon ang pangunahing aliwan ng tao sa loob ng bahay. Hindi ko nakagawiang magbasa ng libro upang aliwin ang sarili at kumuha ng karunungan. Komiks na siguro ang pinakamalapit dito na binabasa ko. Yung unang Nobela na nabasa ko ay dahil kailangan sa paaralan - Noli Me Tangere ni Gat Jose Rizal. Alam nyo na kung paano at bakit ko binasa yun.

Humahanga ako sa manunulat dahil sa aliw, mensahe o laman, paraan ng pagsulat, at pagiging iba ng konsepto. Hindi ko na sinama rito yung mga hinahangaan kong matatalinong tao na sumulat ng patungkol sa Agham o Matematika. Hindi ko na rin sinama yung May-akda ng pinakadakilang libro sa lahat ng kasaysayan, sa kasalukuyan o sa hinaharap na patungkol sa buhay at kamatayan dahil hindi ko yun ginagamit upang magpalipas oras.

Simulan na natin:

Stephen King - Ang kauna-unahang manunulat na hinangaan ko. Hindi pa ako nakakapagbasa o nakakatapos ng isang nobela nya pero hindi ko rin makakalimutan ang napanood kong Pelikula na sya ang sumulat - "The Langoliers." Sabi ko naman sa inyo hindi ako mahilig magbasa ngunit marunong akong humanga sa sinumang may sulat ng napanood ko. Bata pa ako nung mapanood ko ito pero hindi buo. Pero nakita ko yung kalidad at pagiging kakaiba ng konsepto mula sa ibang pelikula na napanoon ko. Hindi ko malilimutan yun kaya't kapag Stephen King ang Pelikula, gusto ko panoorin dahil alam kong napakaganda. Napabili pa nga ako ng "Fire Starter" nya dahil alam ko na magaling sya magsulat. Yun nga lang hindi ko natapos. Bagal ko rin kasing magbasa. Unang kabanata lang nabasa ko hinanap ko yung mga binitawang linya ng Driver sa mag-ama sa pelikula pero napatunayan ko na may ibang paraan pala ng panulat ang mga manunulat pangpelikula. Nawawala yung mga ibang sangkap kapag ginawa nang pelikula.

Rod Serling - Narinig nyo na ba yung pangalan nya? Isang manunulat pang telebisyon kaya't yung mga sinusulat nya ay hindi na-ma-murder. Kung ano gusto nyang ipahayag at ipakita, yun yung naipapalabas. Sabi ko naman sa inyo hindi ako mahilig magbasa kaya't yung mga unang manunulat na hinangaan ko ay dahil sa panonood. Bata pa rin ako ng una kong mapanood ko at humanga ako sa mga konsepto ng "Twilight Zone." Hindi ko maalala kung anong una kong napanood pero nung nauso ang youtube hinanap ko agad yung mga napanood ko na hindi ko malilimutan katulad ng "The Rip Van Winkle Caper" at "Will the Real Martian Please Stand Up." Ang ganda ng twist na hindi inaasahan. Yung paraan nya kung paano simulan at tapusin yung mga kwento napakaganda.

Marshall Bruce Mathers III - Siguro hindi nyo inaasahan na makikita sa list ang pangalan nya - si Eminem. Nakilala ko si Eminem nung third year high school ako. Kinwento ng crush ko sa akin yung kanta nyang "Stan" at na-curious ako kaya't pinakinggan ko. Ang tindi pala nun. Kunwari nagsusulat si Stan kay Slim at sa huli yung reply ni Slim. Nakapag-kwento sya sa pamamagitan ng sulatan at sa pamamagitan ng Rap! Tindi. Dahil dun pinakinggang ko ang iba nyang isinulat at lalo akong humanga sa pagsulat nya. Halimbawa sa "The Way I Am" may linya sya run na: "When a dudes getting bullied and shoots up his school and they blame it on Marilyn (Manson)... and the Heroin where were the parents at?" May sense diba? Maganda ang musicality at beat maganda rin yung laman. Itapon na lang ang masama sa iba at kunin ang mabuti.

Dr. Juan M. Flavier - Nakapagbasa na ba kayo ng akda nya? Nung College pa ako, kinailangan ko ng akda sa dyaryo tungkol sa English Language. Hindi ako makahanap sa mga Junk Shop. Dahil dun bumuli kami ng dyaryo araw araw. Minsan naghahanap ako at nagbabasa, nakita ko yung Column ni Flavier na may titulong "Barrio Breeze." Maiksi lang yun. Parable. Madalas mga magsasaka yung mga tauhan at sa bandang huli may aral. Nakakatawa rin ang bawat kwento kaya't nung nagkapera ako, bumili ako ng libro nyang "Doctor to the Barrio." Medyo na dismaya ako nung hindi ko makita yung mga "Parable" na hinahanap ko. Nasa libro pala nyang "Parables of the Barrio." Pero nung basahin ko yung "Doctor to the Barrio," ibang klase. Daming karunungang mababasa. Nakakatuwa pa yung paraan nya ng pagsulat. Dahil dun binili ko na lahat ng libro na sya ang may-akda: "My Friends in the Barrio" at "Back to the Barrio." Sa mga libro nyang iyan bigla kong naranasan ang buhay probinsya at buhay magsasaka na gusto ko ring maranasan. Sabi nga ng ilan kong kaibigan lumang tao raw ako. Kulang pa mga libro nya sa kuleksyon ko. Wala pa yung ibang Volume ng "Parables of the Barrio" ko. Tinanong ko yung publisher ng unang "Parables of the Barrio," sabi nila hindi na raw sila ang publisher ng mga sumunod na libro at hindi na raw nila alam kung sino.

Bob Ong - Ito kilala na ng marami. Libro nya ang unang non-fiction na natapos kong basahin. Yung "ABNKKBSNPLAko?!" na pinakilala sa akin ng isang barkada ko nung College. Na-enjoy ko ang pagbabasa na parang kinakausap ako. Malaki ang impluwensya nya sa akin. Naging miyembro pa ako ng bobongpinoy group sa yahoo dati. Ito pa, napili pa akong bigyan ng "Stainless Longanisa" nung minsang nagpamigay sya nito sa mga kasapi na magre-repost ng akda nila. Pinost ko ulit dito yung Article na yun na may titulong "Repost: Ano Magagawa ng Musika." Nung mabasa ko yung green book gusto ko nang magturo. Nung mabasa ko yung white book mas tumaas yung pagnanais kong sumulat. Sa paraan rin yata nya ng pagsulat ako nahawa. Salamat Bob Ong.

Cesar "Saro" Bañares Jr - Hindi ko alam kung kilala nyo sya pero sigurado akong may alam kang isinulat nya. Sya ang sumulat ng Koro ng "The APL Song" ng "The Black Eyed Peas." Isa sya sa miyembro ng Asin at sumulat din ng marami sa mga kanta ng grupo. Ang kanyang mga sulat ay tula na nilagyan ng musika na napakaganda. Hindi basta basta ang mga bato ng mga linya. Napakaganda. Bata pa ako naririnig ko na ang mga sinulat nya at gandang ganda ako. Pero hindi ko alam na marami sa mga magagandang kanta na narinig ko nung bata pa ako ay sinulat nya. "Ang Bayan kong Sinilangan," "Balita," "Magnanakaw," at "Itanong mo sa mga Bata." Nung bumili ako ng CD nila nung magkapera ako, narinig ko rin yung "Sa Malayong Silangan" na napakagandang tula.

St. Agustine of Hippo - Hindi nyo siguro inaasahan na mapabilang sya sa listahan na ito pero napagaling nyang magsulat. Matagal ko nang naririnig ang pangalan nya lalo na nung lumabas yung isang paaralan na ipinangalan sa kanya. Nung inatasan akong magturo ng Kasaysayan ng Simbahan, isa sya sa mga kinailangan kong kilalanin para maibahagi sa mga estudyante. Sa paghahanap ko ng tungkol sa kanya, nakasalubong ko yung "Confessiones" na autobiography nya. Nung nakabili ako ng libro nito at basahin ang mga salita, medyo naguluhan ako kung bakit ganun. Nagbasa-basa pa ako ng background nito at nalaman ko ang tamang pagtingin sa pagbabasa nito. Yun pala yun kaya "Confession" hindi sa tao kundi para sa Diyos. Napakaganda ng kanyang libro para sa Diyos.

Sir Arthur Conan Doyle - Matagal nang patay ang manunulat na ito at matagal ko nang kilala pero nito ko lang hinangaan nang matutunan kong makinig ng Audiobook. Nalaman ko kung gaano kaganda ang kwento at paraan nya ng pagsulat. Napakaganda. Dahil dun bumili ako ng libro nya at mas naintindihan ko yung audiobook habang sinusundan ng pagbasa.

Yan ang mga manunulat na hinahangaan ko sa kasalukuyan. Kung mapapansin nyo mas maraming banyaga kaysa sa Pilipino at dalawa lang sa kanila ang nakasulat sa katutubong wika.

Hindi ko alam pero alam kong maganda rin yung sulat nila Amado V. Hernandez, Alejandro G. Abadilla, Rogelio Sikat, Efren Abueg, Dominador Mirasol, Francisco Balagtas Baltazar at Dr. Jose Rizal pero hindi ganun yung pagtingin ko sa kanila katulad ng mga tao sa taas. Siguro kasi nakilala ko lang sila dahil kinailangan ko lang basahin yung mga aksa nila sa dikta ng paaralan at hindi dahil sa nagustuhan ko mga sulat nila. Pero sila nagpakilala sa akin ng Panitikang Pilipino at naging dahilan kung bakit ko pinangarap minsan na magkaroon ng Palanca Award at gumawa ng sariling kwento upang pag-aralan ng mga susunod na mag-aaral.

Alam kong marami pang magagaling na manunulat sa kanila pero sila lang ang nasalubong ko, nagustuhan ko at hinangaan. Depende rin kasi sa hilig, impluwensya at sa nagpapasaya sa tao yung mga hinahangaan nila. Maaaring hinangaan mo pero hindi ko hinangaan o hangaan ko pero hindi mo hinangaan.

Sila ang mga hinahangaan kong manunulat, sino ang sayo?

Biyernes, Setyembre 18, 2015

Repost: Ano Magagawa ng Musika

Last September 22, 2005, may article ako sa fs blog ko:



Ngayon, halos sampung taon na ang nakakaraan, UMYAF na ako. Sa Article na iyan ako nanalo ng Stainless Longganisa ni Bob Ong nung pinost ko ito sa bobongpinoy groups namin dati sa yahoo.

Ito yung Article:

Current Article

Ano ang magagawa ng musika?

Kaya ka nitong kontrolin: isang magandang halimbawa nito ay ikaw. Hindi mo lang siguro napapansin… minsan nakatambay ka… nang biglang… Jang-jang-jang-jang-jang… may nagpatugtog ng malakas…di mo napapansin na niyuyugyog mo na pala ang ulo mo… tapos yung mga paa mo ay sumasabay na sa beat ng tugtog… kaya nga di na siguro nakakapagtaka kung minsan eh may nagpapakamatay matapos makarinig ng awitin… syempre kaya mo itong maiwasan…
Kaya nitong mabago ang mood mo: Plsss… plss… plss… pls… plss… WAG MAKINIG NG LOVE SONG KUNG HEART BROKEN KA! siguradong kung masaya ka at tumatawa, eh… ahemn… iiyak ka… lalo na yung mga emosyonal na nilalang… kaya dapat ang mga pinakikinggan mo ay yung mga tipong awitin na magbibigay sa’yo ng Pag-asa kagaya ng: "Kaya mo yan!!!" o kaya’y "theres a rainbow always after the rain…" yan… diba… kung ganito ang situwasyon mo, i highly recomend you to listen to a Christian Music… all Christian Music gives hope… not only for today… but FOREVER…
Kaya nitong magpatalino: sabi nila ay nagpapatalino daw sa bata o sa baby kung ang ipatutugtog mo sa kanya ay mga composisyon ng mga classical Musician kagaya na lang ng kay Beethoven at kay Mozart. kaya pala maraming scientist at mathematician na sumusulpot nung araw… wala akong alam kung saan nila nakuha ang konseptong ito… pero naisip ko na kung makinig na nito at di ka mag-aaral mabuti ay wala rin itong kwenta… pero wag ka ha, ang mga classical music ay nagbibigay ng peace of mind sa mga nakikinig nito… at iba ang epekto nito…
Kaya nitong magpalayas ng Bad Spirit: isang magandang halimbawa ay nang gamitin ito ng mga tauhan ni Saul sa tuwing sya ay sinisumpong at pinaliligiran ng masamang espiritu… kinuha nila si David, na noo’y di pa hari, bilang manunugtog. "23Whenever the spirit from God came upon Saul, David would take his harp and play. Then relief would come to Saul; he would feel better, and the evil spirit would leave him." 1 Samuel 16:23 (New International Version)
Kaya nitong tawagin ang Banal na Espiritu: katulad ng ginawa ni Eliseo bago sya mag-propheciesed ""15 But now bring me a harpist."
      While the harpist was playing, the hand of the LORD came upon Elisha…" 2 Kings 3:15 (New International Version)

Kaya din nitong yanigin ang lupa: isang halimbawa nito ay nang minsang nakulong sina Pablo at Silas habang nagbabahagi ng mabuting balita… habang nasa loob sila ng piitan sila ay umaawit ng Imno at pagpupuri sa Diyos… at mayamaya pa’y… "25About midnight Paul and Silas were praying and singing hymns to God, and the other prisoners were listening to them. 26Suddenly there was such a violent earthquake that the foundations of the prison were shaken. At once all the prison doors flew open, and everybody’s chains came loose."Acts 16:25-26 (New International Version)
Kaya nitong mapapurihan ang Diyos: sa ating pananambahan hindi nawawala ang awitan dahil ito ay nagbibigay ng saya sa ating Diyos… kahit sa matandang tipan, sa teplo ng Diyos na buhay ay di nawawala ang manunugtog dahil ito ang nais ng Panginoon… kahit sa Langit… ang kaharian ng Diyos… ang apat na Nilalang na Buhay ay umaawit ng papuri sa Diyos gabi at araw…
"8Each of the four living creatures had six wings and was covered with eyes all around, even under his wings. Day and night they never stop saying: "Holy, holy, holy is the Lord God Almighty, who was, and is, and is to come.""Revelation 4:8 (New International Version)

Purihin S’ya…

Psalm 150 (New International Version)

    1 Praise the LORD. [a]
       Praise God in his sanctuary;
       praise him in his mighty heavens.
    2 Praise him for his acts of power;
       praise him for his surpassing greatness.
    3 Praise him with the sounding of the trumpet,
       praise him with the harp and lyre,
    4 praise him with tambourine and dancing,
       praise him with the strings and flute,
    5 praise him with the clash of cymbals,
       praise him with resounding cymbals.
    6 Let everything that has breath praise the LORD.
       Praise the LORD.
Footnotes:
  1. Psalm 150:1 Hebrew Hallelu Yah ; also in verse 6
Mga nagagawa ng Musika, kaya lang hindi pa kumpirmado:
  • Nagpapa ulan: habang may kumakanta ang karaniwang biro ay "ang ganda ganda ng panahon, baka umulan" o "umaambon na"
  • Bumabasag ng salamin: minsan nakapanood ako ng pelikula… habang kumakanta o nag-pi-pitch yung babae eh bigla na lang nababasag yung mga salaming kagamitan nila sa bahay. kagaya ng vase, bote, salamin, at iba pa…
marami pang magagawa ang musika.. kapag may nabasa, narinig, o naranasan ako, susubukan kong idagdag… nawa eh nadagdagan ang kalaman nyo… God Bless!!!!!!!!

Martes, Setyembre 15, 2015

Ang Alamat ng Pabebe Wave

Noong una, simple lang ang kasiyahan ng mga tao noon - kwentuhan, pasyal, kain, sulat, teatro, libro, komiks, sine, radyo, TV, telepono...

Nauso ang Computer dahil kinailangang bumilis ang buhay ng tao.

Dumating ang internet. Isang medium na kung saan ka makakakuha ng mga impormasyon na iniimbak ng mga tao. Ito'y hindi lang bintana na durungawan, kundi pinto na mapapasukan.

Nauso ang Cellphone - paliitan. Hanggang sa nauso ang Smartphone - pinagsama ang Cellphone, Computer at Camera.

Sa isang bahagi nito, may isang bata na kumuha ng kanyang Video habang nag-hihintay sa isang Mall sa Cavite. Siguro nainip sya sa paghihintay. Kasama nya sa mga oras na ito ay dalawang bagay - Mamon at Smartphone. Upang mapatid ang inip, nakipaglaro sya sa dalawang bagay na ito. Presto! Napanood ng marami ang "Ang Babaeng Mamon."

Hindi naman natin ang ma-pi-please ang lahat. Malamang halo ang reaksyon ng lahat ng nakapanood. Marami ang nairita sa paraan nya ng pagsasalita. Maraming hindi magandang comment at may mga nag-effort pang gumawa ng mga Video para sagutin ang kanyang paraan ng pagkain ng Mamon. Haters and Bashers. Pinag-usapan at lumaganap. Maraming gumaya ay may mga gumawa ng Parody. Dahil dito, naging instant internet Celebrity ang bata. Hindi nya alam na gumawa sya ng "Character" sa internet nang maging viral ang video na ito at nakilala sya bilang "Pabebe Girl."

Bago. Unique.

Mahilig ang pinoy kumampi sa dehado kaya't may mga nagmamalasakit naman at nagtanggol sa kanya. Dito nakilala ang "Pabebe Warrior." Matapang na Pabebe Girls - wala silang pake at hindi natin sila mapipigilan. Panibagong "Character." Unique. Mas sumikat sila at nagkaroon ng mas maraming exposure kaysa kay Pabebe Girl. Nang lumaon dumami ang Pabebe Girls at naging Pabebe Queen ang una (Wala pa rin talagang makakatalo sa Orig at nauna. Privilege ng unique). Mas marami ang Parody lalo na sa Show Business kaya't hindi talaga natin napigilan ang pagsikat nila. [1]

Kasabay halos ng pagsikat ng mga batang ito ang paglaganap ng App na "Dubsmash." Ginamit ito ng mga tao upang gayahin ang mga Pabebe Warrior. Sumikat sa Dubsmash si Nicomaine Mendoza na kinuha ng Eat Bulaga upang maging Dabarkads at maging bahagi ng mga nagpapasaya sa manonood tuwing tanghali.

Bahagi ng kanyang regular na dina-Dubsmash bilang si Yaya Dub ay ang "Pabebe Girls" ng mga Pabebe Warriors kasama si Lola NiDora na ginagampanan ni Wally Bayola. Hanggang noong July 16, habang nagda-Dubsmash sya, na-conscious sya at kinilig kay Alden Richard nang makita nya itong nanonood sa kanya sa studio. Inasar ito ng mga Host na tinawag na "Pabebe." Kumaway si Alden. Kumaway din si Maine ng hindi pangkaraniwang kaway - kamay na nasa elevation ng leeg, nakapwesto malapit sa baba, dikitdikit ang daliri at kumakaway ng maiksi at papigil - na tinawag ng mga Host na "Pabebe." Noong araw na iyon, pinanganak at nagsimula ang "Pabebe Wave" at ang "AlDub."

Bagong Character. Unique. Phenomenal. Mas sumikat.

Author in his own version of Pabebe Wave

Linggo, Agosto 16, 2015

Kabataang May Sapat na Gulang

Ang sabi sa mga Awit 90:10, ang karaniwang buhay daw ng tao ay pitumpu o walumpu kung malakas.  Kung ang edad mo ay dalawampu't tatlo hanggang apatnapu, nasa kalagitnaan ka na ng karaniwang buhay ng tao at ang mga panahong ito ay panahon ng pagiging kabataang may sapat na gulang. Ano nga ba ang pinagkakaabalahan ng mga tao sa ganitong edad at bakit hindi natin sila karaniwang nakikita na may ministry sa simbahan? Paano natin dapat ubusin ang oras natin sa mga ganitong panahon?

Ang panahon ng pagiging kabataan ay panahon ng pag-aaral at panimula ng mga iba't ibang pagbabago sa buhay. Nariyan ang panahon ng "Puberty" o pagbibinata at pagdadalaga. Panahon ng pag-aaral mula mataas na paaralan hanggang sa pagtungtong sa Pamantasan upang kumuha ng karera. Ito ang panahon na inihahanda natin ang ating sarili para sa totoong buhay. Naglalatag ng pundasyon para sa itatayong bahay. Sa mga panahong ito karaniwan tayong kumikilala sa kapaligiran at sa mundong ating ginagalawan at ang ating kaisipan ay hinahasa sa mga katotohanan na ating naririnig o nilalason ng mga kasinungalingang ating niyayakap. Ang ating pagtanaw sa buhay ay ating inaayos hanggang sa masumpungan nito ang nais nitong puntahan. Kasiyahan ang pinipili ng iba at ang iba ay ang mahirap na daan. Naalala ko bigla yung sinabi ni Bob Ong sa MacArthur, "Dalawang dekada ka lang mag-aaral. Kung hindi mo pagtitiyagaan, anak, limang dekada ng kahirapan ang kapalit." [Bob Ong (2007, April). Mac Arthur. Pasay City: Visual Print Enterprises, p. 86]

Matapos ang panahon ng kabataan, totoong buhay na. May sariling pananaw sa buhay, patutunguhan, paniniwala, at kinahihiligan. Matigas na ang buto nito. Tapos na ang panahon ng pamalo at paggabay ng magulang dahil may sarili ka nang isip at pinagkakakitaan. Ikaw na ang nagmamaneho ng daan at mayroon ka nang pupuntahan. Panahon ng pag-aasawa at lalagay ng mga poste sa ibabaw ng pundasyon na iyong nilatag. Ginagawa na ang gusali kung saan ka makikita ng mga tao. Abala sa paggawa para maging maayos ang gusali at hindi mapulaan ng sinumang makakita. Para hindi mahuli sa pagtatayo.

Ang sabi nga ni Walter Pitkin, "Life Begins at Forty." Sa mga ganitong panahon, tapos na ang itinatayong buhay at sa isang direksyon ka na lang tumutungo. Natapos na ang paghahanda at kinaaaliwan na lang ang buhay.

Ang Panginoong Jesus nung nagsimulang mangaral ay nasa panahon ng pagiging kabataang may sapat na gulang (Lukas 3:23). Sa panahon na ang ibang ka-edad nya ay abala sa patatayo ng maayos na buhay, ang Panginoong Jesus ay abala sa paggawa ng kalooban ng Diyos. Ang ibang ka-edaran nya ay abala sa kamunduhan, sya naman ay abala sa mga bagay na patungkol sa Espiritu. Alam nya ang dapat unahin. Alam nya ang kanyang katapusan. Pinili nya ang dapat unahin. Inisip nya ang iba at hindi ang kanyang sarili.

Ano nga ba ang dapat pangunahin sa buhay? Saan ka ba papunta? Kung ang Panginoong Jesus ang iyong sinusundan sa paglalakad, alam mo kung ano ang sagot dito.

Sabi sa talinhaga ng Panginoong Jesus, kapag nakita mo sa isang lupain ang isang kayamanan, lahat ng kayamanan mo ay iyong ipagbibili upang bilhin ang lupa kung saan naroon ang mas malaking kayamanan. Upang makuha ang mas malaking kayamanan, handa kang talikuran kung ano ang mayroon ka sa ngayon. Ganyang ang katulad ng Kaharian ng Diyos.

Bilang kabataang may sapat na gulang at kumikilala sa Diyos, saan tayo dapat abala? Sa pagtatayo ng kaharian ng Diyos sa ating buhay. Alalahanin natin ang Diyos sa panahong mayroon tayong kakayanan at lakas. Hindi natin alam kung hanggang saan tayo aabutan ng pagdating ng magnanakaw. Nakakatakot abutan ng Panginoon na hindi Nya kalooban ang ating ginagawa.

Miyerkules, Pebrero 11, 2015

Epic Fail 2

Sa loob ng van, sa bandang likod kung saan nakaupong magkakaharap ang mga pasahero, may matandang masalita bagamat walang kausap.

"Palagi nang traffic dito kapag hapon, ginagawa itong tollgate eh. Taga riyan lang ako sa St. Michael at palagi ako rito kaya napansin kong traffic na rito nung ginawa iyan. Taga riyan lang ako eh. Dyan lang, sa likod lang ng building na iyan. Traffic na talaga rito. Dami na rin siguro kasing tao rito. Matagal na kaming nakatira rito eh. Dyan sa St. Michael lang."

Natigil sya sa pagsasalita nang magtanong ang kulektor ng bayad. "Meron pong Bocaue?" Tahimik ang lahat. Inulit ng kulektor ang tanong. "Meron pong bababa sa Bocaue?" Hinihintay nya ang sagot ng mga tao ngunit walang tumutugon.

"Wala sigurong Bocaue, walang sumasagot eh. Wala sigurong Bocaue." Sabi ng masalitang matandang babae.

Sa huling pagkakataon, nagtanong ulit ang kulekto, "Walang Bocaue? Walang Bocaue?" Paniniguro ng mama.

"Wala sigurong Bocaue ano? Walang Bocaue? Walang sumasagot eh." Anang matanda.

Hindi ko na napigil ang aking sarili sa mga paulit-ulit na naririnig ko. Pumutok na ako. Mula sa pagkakapikit, dinilat ko ang mga mata at seryosong binitawan ko ang mga salitang ito sa matandang babae: "Meron pong Bocaue. Nandun po." Sabay turo sa hilaga.

"Ha? Meron? Walang sumasagot eh. Saan?"

"Doon po."

Sinulyapan ako ng babaeng nasa harap ko. Seryoso.

Pinakiramdaman ko ang mga tao sa paligid. Tahimik ang lahat.

Ang matandang ale ay bahagyang nag-isip pero ibinulalas pa rin na, "Wala naman. Walang sumasagot eh."

Tahimik at seryoso ang lahat. Parang gusto kong isigaw na, "JOKE PO IYON!! NGAYON NA ANG PANAHON NA TATAWA KAYO!!!"

Ngunit matapos magmasid ng aking paningin, walang tumawa. Sa tingin ko "Ang biro ay nasa akin."

Pumikit na lang ako para di ko na madama ang "Biro" na nasa akin.

Tahimik ang lahat.

 Tahimik.